We hadden in ’t begin wat schrik dat de Chins angst zouden hebben van de poesjes maar gelukkig is het anders : ze zoeken zelfs de poesjes op. Als Rakker of Pimmeke of zo bovenop de kooi zitten dan gaan de Chins der echt zo met hun snuitje bijhangen ! En ook naar ons toe zijn ze erg tam geworden. Ze herkennen je echt : als er iemand op bezoek komt dan zie of hoor je ze niet maar als we alleen thuis zijn dan komen ze direct uit hun kooike eten halen ! Grappig. We laten ze normaal één keer per week “los”. Dan zetten we poesjes en hondjes weg uit de woonkamer en zetten dan een draad rond de kooi. Ik ga dan op een stoel zitten en dan springen ze in en uit de kooi en kruipen ze over je benen enzo. Leuke beestjes !!!!
